Alpaki w Europie i na świecie

• Alpaki często hodowane są dla wełny, którą nazywamy często  „wełną bogów”, a nawet „złotym runem”.
• W przedszkolach i szkołach organizuje się wycieczki do alpakariów, gdzie można dowiedzieć się dużo ciekawych rzeczy o ich historii, zachowaniach i nawykach.

Historia „złotego runa”

• Futro alpak jest hipoalergiczne, a ponadto jest zdecydowanie cieplejsze, delikatniejsze i wytrzymalsze od wełny pozyskiwanej z owiec.
• Wełna alpak została doceniona przez Inków już 4500 lat temu! To oni jako pierwsi udomowili te sympatyczne zwierzęta, a z pozyskanego materiału produkowali piękne i przede wszystkim – ciepłe i wygodne ubrania.
• Kiedy przychodzi pora strzyżenia, zawołana alpaka nieraz sama przychodzi we właściwe miejsce, kładzie się na ziemi i czeka, aż zostanie ostrzyżona – jest to dla niej przyjemność, a ponadto możliwość łatwego pozbycia się ciężaru. Rocznie z jednej alpaki pozyskuje się od 3 do nawet 7 kilogramów wełny, a ich barwa może się znacznie różnić.
• Istnieją 22 naturalne odcienie run alpak. Od białego, przez szare, brązowe, aż po czarne.
• Cena kilograma wełny alpaki waha się w granicy 150-200 zł za kilogram. Dla porównania kilogram owczej wełny to koszt ok. 15-20 zł.

Bohaterskie alpaki

• Alpaki są zwierzętami stadnymi, którym przewodzi jeden, dominujący samiec.
• Alpaki potrafią doskonale wpinać się po stromych zboczach.
•  W Ameryce Południowej żyją na wysokości ponad 3500 m. n.p.m.
• Swoje odchody zostawiają w jednym, wyznaczonym miejscu, z dala od miejsca, gdzie się pasą i wypoczywają. W ten sposób potrafią zmylić drapieżnika i zapewnić sobie bezpieczeństwo, chociaż potrafią bronić się również aktywnie
•  W Europie wykorzystywane są do ochrony stad owiec.

Budowa ciała i ochrona przed drapieżnikami

• Ciekawostką jest niewątpliwie to, że alpaki mają aż trzy powieki. Trzecia powieka to tzw. migotka, która porusza się w poziomie.
• Alpaki są bardzo przyjacielskie. Znakomicie „dogadują się” z innymi zwierzętami w naszym gospodarstwie – koniem, psem i kotem.
• Alpaki mają tylko górne i w dodatku niezbyt ostre zęby. Potrafią więc uszczypnąć, ale nie ugryźć, co stanowi tylko ostrzeżenie, ale nie wyrządzi nikomu krzywdy.
• W sytuacji zagrożenia, konieczności obrony oraz komunikacji między sobą alpaki… plują. Bardzo rzadko plują na człowieka. Mogą to zrobić gdy przeszkadza się im w jedzeniu.
• Alpaki nie mają rogów i kopyt. Chodząc po pastwiskach nie niszczą ani nie wyrywają trawy, przez co ich wybiegi są zawsze zielone i nie wymagają ciągłego odnawiania, a alpaki mają pod dostatkiem świeżej trawy.
• Alpaki posiadają  jedynie górny szereg  ciągle rosnących zębów, które trzeba przycinać, przez co nie są w stanie ugryźć – mogą co najwyżej delikatnie uszczypnąć.
• Ich łapy są wyposażone w poduszkę oraz przedni pazur, który również rośnie przez całe życie. W naturalnych warunkach pazury są ścierane podczas wędrówek po skalistym podłożu, a zęby w trakcie jedzenia roślin bogatych w krzemionkę.